menu
1 /
01.06.20 konkurs

Rozszerzona rzeczywistość

 

Nabór do projektu jest już zamknięty. 

Z autorami wybranych pomysłów skontaktujemy się mailowo na początku lipca.

Prosimy o cierpliwość!

 

“Rozszerzona rzeczywistość” – poszukujemy pomysłów na nieoczywiste formy działań artystycznych, społecznych i naukowych, realizowanych w internecie lub poza nim, które pozwolą uczestnikom i odbiorcom przekraczać granice wyznaczone przez obostrzenia spowodowane pandemią koronawirusa.

Nagłe zamknięcie muzeów, teatrów, kin, odwołanie koncertów i spotkań autorskich, postawiło przed środowiskiem widzów – uczestników oraz twórców, managerów, animatorów, badaczy i edukatorów wiele pytań, o to jak działać pomimo narzucanych ograniczeń i zmusiło ich do poszukiwania nowych rozwiązań. Restrykcje mają wpływ nie tylko na odbiór, ale wymuszają reorganizację dotychczasowych form aktywności. Mnożą się pomysły na cyfrowy skok w przyszłość, przez lata leniwie odkładany na później.

Zainspirowani wysypem aktywności internetowych takich jak wirtualne orkiestry, społecznościowe wyzwania – #challenge, rezydencje na Instagramie, koncerty w streamingach, festiwale online, zdalne debaty i  webinaria,  chcielibyśmy odnaleźć, tworzyć i rozwijać działania, które mają potencjał, aby połączyć ludzi chcących opowiadać o naszej współczesności, przeszłości i przyszłości a także potrafią badać ich zachowania w świecie wirtualnym jak i realnym, funkcjonującym według nowych zasad wyznaczonych przez np. fizyczny dystans.

Szukamy aktywności, ułatwiających dostęp do kultury, pozwalających na obserwację, podejmowanie i prezentowanie społecznie ważnych sytuacji, tematów i zachowań, a także na bycie i działanie razem w formie, na którą wpływ mają ograniczenia związane z bezpieczeństwem w dobie epidemii. 

Do projektu zapraszamy osoby działające na różnych polach aktywności kulturalnej, naukowej i społecznej, potrafiące wypowiadać się i dyskutować o otaczającej nas  rzeczywistości. Takie, które potrafią szukać i znajdywać twórcze rozwiązania nieznanych dotąd problemów i nie boją się  wykorzystywać możliwości jakie dają np. Zoom, Skype, Instagram, YouTube czy Facebook, lubią bawić się aplikacjami, kodowaniem. Lubią eksperymentować na linii relacji międzyludzkich i w obszarze form uczestnictwa w kulturze.

Poszukujemy pomysłów! To one, a nie bogate portfolio osoby zgłaszającej wniosek, będą poddane ocenie. Wyglądamy nowych działań, które pod okiem zaproponowanych przez nas mentorów, będą rozwijane i prototypowane, a następnie opisane i udostępnione jako gotowy scenariusz aktywności.

Rekrutacja:

Zgłoszenie zawierać powinno wypełniony formularz z opisem pomysłu na nieoczywiste działanie kulturalne/prezentację/akcję społeczną, która (do wyboru):

– odbywa się w przestrzeni niewirtualnej, zakłada udział wielu osób, ale nie narusza ograniczeń wynikających z epidemii. (tj dystans społeczny, zakaz organizowania zgromadzeń)

– odbywa się w przestrzeni wirtualnej, wykorzystuje potencjał społeczny i cyfrowe narzędzia

– odbywa się w dwóch przestrzeniach nie naruszając ograniczeń wynikających z sytuacji pandemii i wirtualnej,  wykorzystując cyfrowe narzędzia.

Działanie to ma prezentować mechanizm możliwy do powtórzenia przez inne osoby. Jego autorzy opracują scenariusz, który zostanie udostępniony przez organizatora na licencji Creative Commons: Uznanie Autorstwa (CC BY)  w  wirtualnej publikacji. 

Rekrutacja rusza 3 czerwca 2020r.

  • Wypełniony formularz do pobrania ->TUTAJ
  • załącznik o danych osobowych do pobrania (należy wysłać w formacie PDF, nie wymagamy druku i skanu) -> TUTAJ 

prosimy przesłać na adres  k.szuba@instytutpileckiego.pl.

Zgłoszenia przyjmujemy do  23 czerwca 2020r. (włącznie).

Szczegółowe informacje o projekcie można znaleźć ->TUTAJ

Oferujemy:

Autorzy wybranych pomysłów otrzymają trzymiesięczne stypendium o łącznej wartości  7 500 zł netto. Będą mieli trzy miesiące na rozwinięcie i przetestowanie swojego  pomysłu. 

Podczas pracy nad ostatecznym kształtem działania finaliści będą mieli do wykorzystania 16 godzin wirtualnych konsultacji z zaproszonymi do projektu mentorami. Są to specjaliście z zakresu sztuki, działań społecznych i nowych mediów zaproszeni do projektu przez organizatora.

Są to:

  • Kissinger Twins Kasia Kifert i Dawid Marcinkowski to reżyserski duet działający na skrzyżowaniu narracji i technologii. Tworzą projekty artystyczne, m.innymi pierwsze polskie filmy interaktywne „Sufferrosa” (2010) z Beatą Tyszkiewicz,  “The Trip” (2013) z muzyką Smolika oraz filmy i kampanie reklamowe dla światowych marek (Expedia, Samsung, Channel 4). Nieustannie eksperymentują z nowymi platformami próbując opowiadać historie w nowy i nieoczekiwany sposób.W 2020 za instagramową serię filmową „@Sufferosa” otrzymali nagrodę The Webby Awards – internetowy odpowiednik Oscara. Duet The Kissinger Twins jest reprezentowany na wyłączność przez agencję POINT OF YOU. Więcej:

www.instagram.com/thekissingertwins

http://www.kissingertwins.com/ 

  • Iza Rutkowska – projektantka, edukatorka i animatorka kultury, która wykorzystuje narzędzia artystyczne do integracji ludzi i wprowadzania zmian społecznych. Uważa, że wyrywanie ludzi z obiegu codzienności, przełamywanie stereotypów i trwała praca z jedną społecznością przynosi realne zmiany społeczne.

 http://izarutkowska.com/

  • Joanna Kubicka  – kulturoznawczyni, adiunkt w Instytucie Kultury Polskiej UW, prezeska Stowarzyszenia Katedra Kultury, wieloletnia koordynatorka projektów krajowych i zagranicznych, jako ekspertka współpracowała m.in. z Ministerstwem Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz warszawskimi organizacjami pozarządowymi. Zajmuje się historią kultury polskiej XIX i XX wieku, tradycjami zaangażowaniem społecznego i formami uczestnictwa w kulturze. Jest współodpowiedzialna za kształt specjalizacji „Animacja kultury” oraz studiów  „Sztuki społeczne” na Uniwersytecie Warszawskim 

 

  • Krzysztof Goliński – współzałożyciel kolektywu panGenerator eksperymentującego z nowymi mediami, technologiami i elektroniką. Bada sposoby zastosowania algorytmów w procesie twórczym i wykorzystania nowych mediów w przestrzeni publicznej. Aktywnie pracuje w edukacji artystycznej, prowadził kurs Scenografii Wirtualnej na ASP w Warszawie oraz różne warsztaty z elektroniki i programowania jako narzędzi kreatywnych.

https://www.golinski.org

https://pangenerator.com/

Autorzy wybranych pomysłów będę mieli również obowiązek zorganizować jednorazową konsultację lub zaprosić do stałej współpracy przy realizacji pomysłu specjalistę spoza listy osób wybranych przez organizatora. Koszt konsultacji według wskazanej przez siebie stawki, pokrywa organizator.

Po upływie dwóch miesięcy i pozytywnym zaopiniowaniu działania przez mentora wybranego do opieki nad konkretnym projektem i zewnętrznego specjalistę oraz przedstawiciela strony organizatora, pomysły wejdą w fazę realizacji – tworzenia prototypu, a następnie, o ile zakończą się pozytywnie, zostaną opisane przez  autorów w formie scenariusza i udostępnione przez organizatora na licencji Creative Commons: Uznanie Autorstwa (CC BY)  w  wirtualnej publikacji. 

Wybór:

Zgłoszenia oceniane będą przez jury złożone z zespołu organizatorów “Rozszerzonej rzeczywistości” oraz mentorów zaproszonych przez organizatorów do projektu. 

Spośród zgłoszeń wybierzemy 4 pomysły.

O wynikach powiadomimy zwycięzców mailowo  dnia 30 czerwca 2020 r.

Projekt “Rozszerzona rzeczywistość” jest częścią programu “Ćwiczenie nowoczesności”, (www.exercisingmodernity.com) realizowanego od 2018 r. przez berliński oddział Instytutu Pileckiego. Jego celem  jest interdyscyplinarna refleksja nad współczesną Europą, dla której punktem wyjścia jest namysł nad początkami i źródłami nowoczesności w Polsce, Niemczech i Izraelu, a także jasnymi i ciemnymi stronami dwudziestowiecznych projektów modernizacyjnych.

Sytuacja nagłej konieczności społecznego dystansowania się, w jakiej znalazła się dziś ogromna część świata kultury, skłoniła jego autorki i kuratorki do podjęcia próby opowiadania o nowoczesności nie tylko w kontekście historycznym, ale także w perspektywie odnoszącej się do współczesności, która w nagły i niespotykany dotąd sposób utrudniła dostęp do kultury. 

Nie chcemy myśleć o zjawisku domowej izolacji jako o przykrej konieczności, wolimy traktować je jak szansę na wykorzystanie uśpionych potencjałów i docieranie z kulturą tam, gdzie do tej pory jej nie było i  nie mamy na myśli tylko miejsc realnych, ale także te wirtualne.

Pozwólmy więc, aby to fizyczne zamknięcie, stało się dla twórców nowym otwarciem! 

 

back to program